Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BERESTKO Emilia.

Należała do Placówki Zakopane Związku Walki Zbrojnej. Była łączniczką. Prowadziła schronisko na Hali Pisanej. We wrześniu 1940 r. woziła broń do Krakowa. Została wsypana przez Heinza (Fritza? Stanisława?) Wegnera-Romanowskiego i aresztowana 26 kwietnia 1941 r. wraz z mężem przez Wiktora Blaudego i Bruno Mazurkiewicza. Była przesłchiwana przez Józefa Dumaradzkiego. Robert Weissmann odczytał jej wyrok śmierci. Osadzono ją w więzieniu w Tarnowie. Została wywieziona w październiku 1941 r. do KL Ravensbrück. Organizacja więźniarska zamieniła jej numer ze zmarłą współwięźniarką dzięki czemu przeżyła. Przeniesiono ją do KL Sachsenhausen. W 1965 r. była świadkiem na procesie Roberta Weissmanna i Arno Sehmischa.

Była zamężna z Józefem.

Filar Alfons, Leyko Michał, Palace - katownia Podhala, Warszawa 1970, s. 204, 208, 212-213; Filar Alfons, U podnóża Tatr, Warszawa 1985, s. 48, 66; Filar Alfons, Za pasem broń. (Z dziejów ruchu oporu na Podhalu), Warszawa 1989, s. 92; Mianowski Tomasz, Schroniska górskie w Karpatach Polskich w latach 1939-1945, Warszawa 1987, s. 68, 69;