Z Małopolska w II Wojnie Światowej

DUSZA Bolesław.    
Pochodził z rodziny chłopskiej w Odrowążu. Pracował jako oficer żeglugi śródlądowej na Wiśle. Od 1940 r. działał w Związku Walki Zbrojnej w Puławach. Używał pseudonimu „Szarota”. Zagrożony aresztowaniem schronił się w rodzinnym Odrowążu na Podhalu. Nawiązał kontakt z komendą Obwodu Związku Walki Zbrojnej w Nowym Targu. W październiku 1942 r. zorganizował w Odrowążu kilkunastoosobową grupę partyzancką. Wiosną 1943 r. jego oddział opuścił Odrowąż i przeniósł się w lasy pasma Żeleźnicy. Kwaterował w górskich przysiółkach Bielanki i Sieniawy w powiecie nowotarskim. W 1943 r. współpracował z Wiktorią Baranówną z Morawczyny. Dowodził likwidacją konfidentów Adolfa Kani i Andrzeja Lachoty. Jego oddział przeniósł się w rejon Gubałówki gdzie wykonywano wyroki na konfidentach i działaczach Goralenvolku. Jego oddział atakował wczerwcu 1943 r. strażnicę Grenschutzu w Dolinie Chochołowskiej. Za jego głowę Niemcy wyznaczyli nagrodę 50 tys. zł.       
W październiku 1943 r. został zastrzelony w Białym Dunajcu przez konfidenta.  
Filar Alfons, Leyko Michał, Palace - katownia Podhala, Warszawa 1970, s. 85; Filar Alfons, U podnóża Tatr, Warszawa 1985, s. 49; Filar Alfons, Za pasem broń. (Z dziejów ruchu oporu na Podhalu), Warszawa 1989, s. 120; Mianowski Tomasz, Schroniska górskie w Karpatach Polskich w latach 1939-1945, Warszawa 1987, s. 108;