Z Małopolska w II Wojnie Światowej

6 września 1939 r.

201. pułk piechoty rezerwy pułkownika Władysława Adamczyka skutecznie bronił linii Rzędówki i Szreniawki.

Około  godziny 6,00 wkroczyły do Krakowa pierwsze oddziały VIII Korpusu Piechoty dowodzonego przez generała piechoty Ernsta Buscha i XVII Korpusu Piechoty dowodzonego przez generała piechoty Wernera Kienitza. Podlegały 14. Armii generała pułkownika Wilhelma Lista.

W gmachu Rady Miejskiej Niemcy zatrzymali, jako zakładników, 25 przedstawicieli władz Krakowa, m.in. prezydenta miasta Stanisława Klimeckiego. Zwolniono ich wkrótce po północy.

Do  Krakowa w ślad za jednostkami Wehrmachtu wjechał sztab I Einsatzgruppe Sipo und SD (Grupy Operacyjnej Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa) dowodzonej przez SS-Brigadeführera Bruno Streckenbacha. Sztab rozlokowano w budynku przy ul. Siemiradzkiego 21.

Dowódca 17. Korpusu Piechoty Werner Kienitz wraz z dwoma dowódcami swoich dywizji i niemieckim Komendantem Miasta, generałem majorem Eugenem Höberth Edler von Schwarztahl, złożył wieniec przy sarkofagu marszałka Józefa Piłsudskiego na Wawelu.

Za zgodą niemieckich władz wojskowych w Krakowie zorganizowano Straż Obywatelską w celu utrzymania ładu i spokoju w mieście. Dowodzący nią Jan Stefan Kuhn urzędował w Pałacu Larischa przy pl. Wszystkich Świętych 8.

W czasie obław ulicznych zorganizowanych przez Wehrmacht w Krakowie zamordowano 11 Żydów.

 W szpitalu dla psychicznie chorych w podkrakowskim Kobierzynie zakwaterowano oddział Wehrmachtu.

 W godzinach popołudniowych na murach Krakowa rozplakatowano zarządzenie nakazujące natychmiastowe oddanie broni i amunicji.

 Weszło w życie zarządzenie władz okupacyjnych określające godzinę policyjną w Krakowie na 18,30 do 5,00 rano.

Z Kolbuszowej podjął ewakuację na wschód Jerzy Marian Tabeau