Z Małopolska w II Wojnie Światowej

BLAK Józef.
Urodzony 30 listopada 1905 r w Rudniku, powiat Myślenice. Syn Kajetana i Kunegundy z d. Piątek. Ukończył szkołę powszechną w Rudniku. Był uczniem gimnazjum w Krakowie. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1929 r. wstąpił do Akademickiej Młodzieży Ludowej. Był aresztowany. Osadzono go na krótko w więzieniu św. Michała. Po dwóch latach studiów z powodów politycznych został relegowany z uczelni. W 1930 r. zorganizował Koło Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” w Rudniku. W grudniu 1934 r. utworzył w Rudniku Spółdzielnię „Przyszłość” i został jej kierownikiem. W 1934 r., przed wyborami, został na pięć tygodni aresztowany. Powołano go do służby wojskowej w szkole podchorążych rezerwy. Do 1935 r. był wiceprezesem Wojewódzkiego Zarządu Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” – „Znicz”, a do 1936 r. wiceprezesem Powiatowego Zarządu Stronnictwa Ludowego w Myślenicach. Dziesięciokrotnie był na krótko aresztowany. Od wiosny 1940 r. próbowano go wciągnąć w działalność Związku Walki Zbrojnej. Wiosną 1943 r. wstąpił do Batalionów Chłopskich. Używał pseudonimu „Wojciechowski”. Należał do Polskiej Partii Socjalistycznej Wolność Równość Niepodległość, choć sam w powojennej korespondencji pisał jedynie o luźnych kontaktach z tą partią. W 1943 r. oskarżono go w Powiatowej Delegaturze Rządu w Myślenicach o działalność rabunkową, którą wg niego prowadzili dawni współpracownicy pod szyldem Gwardii Ludowej Polskiej Partii Socjalistycznej Wolność Równość Niepodległość i którzy zostali przez Gwardię zlikwidowani. Wiosną 1944 r. podjął współpracę z organizacją „Wola Ludu” i z jej ramienia wszedł do Krajowej Rady Narodowej. Został dokooptowany do sztabu Okręgu „Podhale” Armii Ludowej. Od lipca 1944 r. był członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej. We wrześniu 1944 r. pertraktował z Adamem Stabrawą w sprawie współdziałania z Armią Krajową. W listopadzie 1944 r. został zadenuncjowany i aresztowany. W czasie wstępnego śledztwa prowadzonego w Myślenicach 3 grudnia 1944 r. próbował uciec. Został postrzelony i odwieziony do więzienia Montelupich w Krakowie. Wywieziono go do KL Gross-Rosen. Został przeniesiony do KL Flossenburg. Chorował na tyfus plamisty. 24 kwietnia 1945 r. wyzwoliły go wojska amerykańskie. Pierwszym transportem repatriacyjnym przez Pilzno wrócił 30 lipca 1945 r. do Polski. Wojnę zakończył w stopniu porucznika. 1 sierpnia 1945 r. wziął udział w posiedzeniu Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego w Krakowie. Od października 1945 r. był członkiem Zarządu Wojewódzkiego Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację w Krakowie. Nadal był członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Został wytypowany na stanowisko wicewojewody krakowskiego, ale 26 stycznia 1945 r. minister Administracji Publicznej nie zatwierdził jego kandydatury. Mieszkał w Krakowie przy ul. Sienkiewicza 11/7. Dokooptowano go na stanowisko wiceprezesa do Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego i na zastępcę członka Naczelnego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa Ludowego. W grudniu 1945 r. inspekcjonował zarządy Wojewódzkie Stronnictwa Ludowego w Katowicach i Wrocławiu. W styczniu 1946 r. zjazd wojewódzki wybrał go na stanowisko wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego. Delegowano go do Krajowej Rady Narodowej. 17 marca 1946 r. czasowo zawieszono go w prawach członka Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego za odmowę rozbicia listy wyborczej Bloku Demokratycznego. W maju 1946 i ponownie 20 października 1946 r. wybrano go na stanowisko Prezesa Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego. W lipcu 1946 r. zaproponowano mu posadę wicewojewody wrocławskiego, ale odmówił. Pod koniec lutego 1947 r. został przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej. W 1947 r. wybrano go na posła na Sejm Ustawodawczy. Utrzymywał kontakty z członkami byłego Polskiego Stronnictwa Ludowego. Krytykował politykę Naczelnego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa Ludowego. W marcu 1947 r. odwołano go z funkcji przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej. 10 kwietnia 1947 r. na posiedzeniu Zarządu, na skutek tarć personalnych, złożył dymisję, która nie została przyjęta. W czerwcu 1947 r. zabroniono mu udziału w Zjeździe Wojewódzkim Stronnictwa Ludowego, mimo to poszedł na obrady, ale nie zabierał głosu. W lipcu 1947 r. Naczelny Komitet Wykonawczy Stronnictwa Ludowego zabronił mu prowadzenia jakiejkolwiek działalności na terenie województwa krakowskiego. 2 października 1947 r. został zawieszony w czynnościach Prezesa Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego. 9 listopada 1947 r. pozbawiono go stanowiska Prezesa Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego. W październiku 1948 r. został usunięty z rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego i z Naczelnego Komitetu Wykonawczego. Odebrano mu rekomendację poselską, ale mandatu nie złożył. W grudniu 1948 r. podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1949 r. został wydalony ze Stronnictwa Ludowego. Ukończył studia w grudniu 1951 r. Przez kilka miesięcy bezskutecznie poszukiwał pracy. W 1952 r. wygasł jego poselski mandat. Pracował jako nauczyciel historii w Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie. Był rozpracowywany przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie. Stwierdzono, że nie prowadzi działalności politycznej, choć chciałby do niej powrócić, ale na wyższym szczeblu niż mu oferowano. Został dyrektorem Liceum Ogólnokształcącego w Myślenicach. Był członkiem Komitetu Powiatowego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego w Myślenicach.           
Zmarł. Został pochowany w Sułkowicach.  
Odznaczony: Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Virtuti Militari V klasy(wg niepotwierdzonych danych), Krzyżem Grunwaldu III klasy (wg niepotwierdzonych danych).  
IPN Kr 010/8169 Blak Józef; Burda Andrzej, Lata walki i nadziei, Kraków 1970, s. 80; Dąbrowa-Kostka Stanisław, W okupowanym Krakowie, Warszawa 1972, s. 182; Przybysz Kazimierz, Wojtas Andrzej, Bataliony Chłopskie. O kształt społeczno-polityczny Polski, T. 3. Warszawa 1986, s. 208; Sławecki Ryszard, Manewr który ocalił Kraków, Kraków 1971, s. 94, 96, 107; W lasach Gościbii, Sułkowice 1983, s. 12; W.M., Związek Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację, Dziennik Polski 1945 nr 249 s. 5; Zając Stanisław, W pobliżu siedziby Hansa Franka, Warszawa 1986, s. 295;