Z Małopolska w II Wojnie Światowej


BIELECKI Adam.
Urodzony 13 lutego 1910 r. w Borysławiu. Studiował matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1928-1931. Pracę doktorską obronił na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1935 r. Był starszym asystentem katedry fizyki teoretycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie "Sonderaktion Krakau". Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po  przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków). 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku.  4 marca 1940 r. został przeniesiony do KL Dachau. 20 kwietnia 1940 r. wylosowano go do grupy więźniów przeznaczonych do zwolnienia z obozu[4]. Został zwolniony z obozu 22 kwietnia 1940 r. W czasie okupacji uczył na pół etatu w szkole zawodowej i brał aktywny udział w tajnym nauczaniu. Po zakończeniu działań wojennych wykładał przez dwa lata na Politechnice Krakowskiej. W 1947 r. przeniósł się do Lublina na zaproszenie prof. Mieczysława Biernackiego. Objął Katedrę Logiki Matematycznej i Podstaw Matematyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. W 1949 r. habilitował się. W 1950 r. został mianowany dziekanem Wydziału Matematyczno- Przyrodniczego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. W 1954 r. został prorektorem ds. nauki. W 1959 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym i objął Katedrę Matematyki II na Wydziale Matematyczno - Przyrodniczym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Pracował na stanowisku kierownika Zespołowej Katedry Matematyki, później Katedry Analizy Matematycznej, a po utworzeniu Instytutu Matematyki, Zakładu Równań Różniczkowych. Był przez wiele lat redaktorem Sekcji A „Annales UMCS” oraz członkiem komitetów redakcyjnych innych czasopism naukowych. Przeszedł na emeryturę w 1980 r.           
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267; Nekrologi Henryka Batowskiego, „Dziennik Polski” 1999 nr 76 s. 25; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020];Sadecki J., Historyk i slawista, „Rzeczpospolita” 1999 nr 89 s. 28; Urbańczyk Stanisław,'Uniwersytet za kolczastym drutem', Kraków 1969, s. 189, 272; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 401;



[1] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[2] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[3] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 267;

[4] Urbańczyk Stanisław, Uniwersytet za kolczastym drutem, Kraków 1969, s. 189;