Z Małopolska w II Wojnie Światowej

MEYER Antoni Józef Konstanty.   
 Urodzony 15 lutego 1879 r. w Husiatynie. Studiował na Akademii Górniczej w

Leoben. W 1896 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1897 r. obronił pracę doktorską. W latach 1897-1899 był referendarzem Okręgowego Urzędu Górniczego w Drohobyczu. W latach 1899-1908 pełnił funkcję komisarza i radcy górniczego w austriackim Ministerstwie Rolnictwa. W latach 1908-1918 kierował departamentem naftowym Sekcji Górniczej Ministerstwa Robót Publicznych. W 1918 r. był kierownikiem sekcji kopalnictwa naftowego i kierownikiem Biura Prezydialnego Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie. W 1919 r. został naczelnikiem w Wydziale Górniczym Komisji Rządzącej i starostą Urzędu Górniczego. Był jednym z inicjatorów utworzenia Akademii Górniczej. W latach 1920-1939 był członkiem Kuratorium Finansowego Akademii Górniczej. Od 1928 r. prowadził wykłady zlecone z prawa górniczego, prawoznawstwa ogólnego i prawa fabrycznego na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W 1932 r został zastępcą profesora i kierownika Katedry Prawoznawstwa na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej. 6 listopada 1939 r. został aresztowany w czasie Sonderaktion Krakau.  Po  przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków). 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku.           
Zmarł 25 grudnia 1939 r. w KL Sachsenhausen z powodu ogólnego wycieńczenia wywołanego wrzodami i rakiem żołądka.. Był pierwszą ofiarą śmiertelną akcji. Urna z jego prochami została przewieziona do Krakowa we wrześniu 1940 r. Jego prochy spoczęły na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.        
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.   
Akademia Górnicza w Krakowie, Kraków 1935, s. 29; Gąsiorowski Teodor, Przeżyć w Sachsenhausen to za mało : Krakowski Oddział IPN i "Dziennik Polski" przypominają. „Dziennik Polski” 2010, nr 259 (5 XI 2010), s. A11; Jaros J., „Salamandra” - pamięci kolegów górników (7), „Przegląd Górniczy” 1992, T. 48, nr 12, s. 22; Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949), Oprac. J. Sulima-Samujłło, Kraków 1979, s. 116; Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie Pierwszej kapituły 1921-1924, Warszawa 1926, s. 27; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Tomczyk M., 75. rocznica "Sonderaktion Krakau", „Biuletyn AGH” 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]; Wyrok na Uniwersytet Jagielloński 6 listopada 1939, red. L. Hajdukiewicz, Kraków 1989, s. 291-292; Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964), red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 145-146, „Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie”; 1965 nr 41, z. spec. 4;