Z Małopolska w II Wojnie Światowej

MIODOŃSKI Jan Józef.    
Urodzony 6 marca 1902 r. w Tarnobrzegu. Był synem sędziego. W latach 1912-1920 uczył się w gimnazjum w Wadowicach. Od 1920 r. studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1926 r. otrzymał tytuł doktora wszechnauk lekarskich. W tym samym roku podjął pracę w Klinice Otolaryngologicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Odbył praktykę chirurgiczną w Wiedniu. W 1934 r. otrzymał tytuł doktora habilitowanego. Objął stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Otolaryngologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po usamodzielnieniu się Akademii Medycznej – takie same funkcje na tej uczelni. 6 listopada 1939 r. został aresztowany w czasie „Sonderaktion Krakau”. Osadzono go w więzieniu Montelupich w Krakowie. Został przeniesiony do koszar przy ul. Mazowieckiej w Krakowie. Przewieziono go do więzienia we Wrocławiu. Został osadzony w KL Sachsenhausen. Zwolniono go z obozu 21 grudnia 1940 r. Pracował jako lekarz Ubezpieczalni Społecznej w okupowanym przez Niemców Krakowie. W 1946 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. W roku 1952 r. wybrano go członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. W 1957 r. wybrano go bezpartyjnym posłem na Sejm. W 1961 r. został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Opracował nowe metody leczenia głuchoty i nowotworów krtani.  
Zmarł 30 września 1963 r. w Krakowie wskutek przewlekłej choroby nerek.       
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 254, 272; Odznaczenie prof. J. Miodońskiego, „Dziennik Polski” 1959 nr 236 z 4 października 1959 r., s. 10; Stanisławska-Adamczewska Teresa, Adamczewski Jan, Kraków, ulica imienia …, Kraków 2000; Urbańczyk Stanisław, Uniwersytet za kolczastym drutem, Kraków 1969, s. 134, 272; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47, 405;