Z Małopolska w II Wojnie Światowej



ORMICKI Wiktor Rudolf.              
Urodzony 1 stycznia 1898 r. w Krakowie jako Wiktor Rudolf Nussbaum. Studiował prawo, później geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Nazwisko zmienił w 1924 r. Miał tytuł docenta i stopień naukowy doktora[2]. Zakładał Instytutu Geograficzny[3]. Napisał szereg prac w geografii gospodarczej[4]. Był członkiem komisji Polskiej Akademii Umiejętności[5]. Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie Sonderaktion Krakau. Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska). 22 listopada 1939 r. w celi 306 poprowadził wykład Kolonizacja włoska w Libii, a 25 listopada 1939 r.  Problem kolonizacji wewnętrznej w Polsce. 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków. 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku. W bloku 45 prowadził wykłady dla współwięźniów. 4 marca 1940 r. przeniesiono go do KL Dachau[7]. Pod koniec kwietnia 1940 r. dobrowolnym ujawnieniu żydowskiego pochodzenia został przeniesiony do bloku 29, a po następnych dwóch tygodniach osadzony w karnej kompanii[8]. 16 sierpnia 1940 r. przeniesiono go do KL Mauthausen-Gusen[9]. Pracował w kamieniołomie. W obozie wykładał współwięźniom geografię – przygotował dwa manuskrypty-podręczniki: Problemy zaludnienia kuli ziemskiej i Problemy zaludnienia terenów pustynnych oraz zaopatrzenia ludności w wodę[10]. Mordercy dali mu wybór pomiędzy śmiercią przez utopienia, a powieszeniem[11].   
Powieszono go 17 września 1941 r. podczas akcji eksterminacyjnej więźniów pochodzenia żydowskiego (rodzinę poinformowano, że zmarł na zawał serca). Ciało spopielono w obozowym krematorium, urnę pochowano w Steyr w Austrii[12].        
Był żonaty z Ireną[13], miał syna Jacka.
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 255, 272; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Skowrońska Małgorzata, Granitowy profesor, „Gazeta Wyborcza” z 16 września 2011 r., s. 6; Urbańczyk Stanisław, Uniwersytet za kolczastym drutem, Kraków 1969, s. 176, 272; W.Z., Tragiczna lista strat nauki polskiej, „Dziennik Polski” 1945 nr 48 s. 3; Wnuk Włodzimierz, Byłem z Wami, Warszawa 1985, s. 138; Wnuk Włodzimierz, W dwudziestą rocznicę aresztowania profesorów UJ, „Kierunki” 1969 nr 45 s. 6; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 406;



[1] Skowrońska Małgorzata, Granitowy profesor, „Gazeta Wyborcza” z 16 września 2011 r., s. 6;

[2] Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 272;

[3] W.Z., Tragiczna lista strat nauki polskiej, „Dziennik Polski” 1945 nr 48 s. 3;

[4] W.Z., Tragiczna lista strat nauki polskiej, „Dziennik Polski” 1945 nr 48 s. 3;

[5] W.Z., Tragiczna lista strat nauki polskiej, „Dziennik Polski” 1945 nr 48 s. 3;

[6] Skowrońska Małgorzata, Granitowy profesor, „Gazeta Wyborcza” z 16 września 2011 r., s. 6;

[7] Urbańczyk Stanisław, Uniwersytet za kolczastym drutem, Kraków 1969, s. 272;

[8] Urbańczyk Stanisław, Uniwersytet za kolczastym drutem, Kraków 1969, s. 176;

[9] Wnuk Włodzimierz, Byłem z Wami, Warszawa 1985, s. 138;

[10] Skowrońska Małgorzata, Granitowy profesor, „Gazeta Wyborcza” z 16 września 2011 r., s. 6;

[11] Skowrońska Małgorzata, Granitowy profesor, „Gazeta Wyborcza” z 16 września 2011 r., s. 6;

[12] Skowrońska Małgorzata, Granitowy profesor, „Gazeta Wyborcza” z 16 września 2011 r., s. 6;

[13] Skowrońska Małgorzata, Granitowy profesor, „Gazeta Wyborcza” z 16 września 2011 r., s. 6;