Z Małopolska w II Wojnie Światowej

SIEDLECKI Michał Marian.        
Urodzony 8 września 1873 r w Krakowie. Miał brata Franciszka (artystę malarza). Mieszkał przy ul. Szewskiej 21/5 w Krakowie. Maturę zdał w 1891 r. w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Podjął studia zoologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1895-1896 kontynuował studia w Instytucie Zoologicznym w Belinie, a później w College de France i Instytucie Pasteura w Paryżu. W 1895 r. obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1899 r. został docentem zoologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1903 r. wybrano go na członka korespondenta Akademii Umiejętności. W 1904 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1912 r. został kierownikiem Katedry Zoologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wybrano go na członka Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1919-1921 był rektorem Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1920 r. został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności. Od 1921 r. ponownie pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zajmował się biologią morza. W 1921 r. współorganizował Morskie Laboratorium Rybackie na Helu. W latach 1923-1938 był członkiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1931 r. współorganizował Stację Badania Wędrówek Ptaków w Warszawie. Był członkiem Międzynarodowej Rady Badania Morza w Kopenhadze. Z ramienia Polski wchodził w skład Międzynarodowego Biura Ochrony Przyrody w Brukseli. Odbył szereg wypraw badawczych do Afryki, Indii i na Filipiny. 6 listopada 1939 r. został aresztowany w czasie Sonderaktion Krakau. Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po  przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków). 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku. W bloku 45 prowadził wykłady dla współwięźniów.  
Zmarł 9 lub 11 stycznia 1940 r. na zapalenie płuc w obozowym szpitalu KL Sachsenhausen. Ciało spopielono w obozowym krematorium. Urna w prochami spoczęła na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Istnieje też całkowicie błędna informacja o jego śmierci 4 grudnia 1944 r.
Odznaczony Orderem Polonia Restituta III i IV klasy, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi. Uniwersytety w Strasburgu i Wilnie nadały mu tytuły doktora honoris causa.     
Był żonaty, miał syna Stanisława (taternika).          
Biogramy uczonych polskich, Część II: Nauki biologiczne (pod redakcją Andrzeja Śródki i Pawła Szczawińskiego), Ossolineum, Wrocław 1985; Gawęda Stanisław, Uniwersytet Jagielloński w okresie II wojny światowej, Kraków 1986, s. 123, 147; Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 273; Lista strat kultury polskiej, Warszawa 1947, s. 246; Miciński Jerzy, Kolicki Stefan,  Pod polską banderą. Gdynia 1962, s. 70, 72; Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituł''y 1921-1924, Warszawa 1926, s. 14, 16, 20, 29; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga, Warszawa 1934-1939; Wnuk Włodzimierz, W dwudziestą rocznicę aresztowania profesorów UJ, „Kierunki” 1959 nr 45 s. 6; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 69; w.z., 'Tragiczna lista strat nauki polskiej', „Dziennik Polski” 1945 nr 48, s. 3;