Z Małopolska w II Wojnie Światowej
WAŻEWSKI Tadeusz.
Urodzony 24 września 1896 r. w Wygnance koło Czortkowa. Uczęszczał do gimnazjum w Przemyślu. W latach 1906–1911 był uczniem gimnazjum w Mielcu. W 1911 r. przeniósł się do I Gimnazjum w Tarnowie. W 1914 r. zdał tam maturę. W 1914 r. podjął studia fizyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przeniósł się na studia matematyczne. W czasie I wojny światowej miał przydział do 5. kompanii zapasowej saperów w Krakowie. W listopadzie i grudniu 1918 r. należał do Straży Obywatelskiej stołeczno-królewskiego Miasta Krakowa. Uczestniczył w patrolowaniu ulic. Od 1 października 1920 r. do 30 kwietnia 1921 r. pracował w Państwowym Gimnazjum im. Św. Anny w Krakowie na stanowisku zastępcy nauczyciela. W 1921 r. wyjechał na studia na Uniwersytecie Paryskim. Ukończył je w 1923 r. Od 1923 r. był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Od 1 sierpnia 1923 r. pracował na stanowisku asystenta w Akademii Górniczej w Krakowie. W 1924 r. obronił pracę doktorską z topologii na Uniwersytecie Paryskim. Od 1 listopada 1926 r. pracował na stanowisku zastępcy profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Habilitował się w 1927 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. 16 września 1933 r. został mianowany na stopień profesora nadzwyczajnego. Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie Sonderaktion Krakau. Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie
ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka).
27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na
dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami
kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego
za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze
śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze
przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie
obozowych pasiaków. 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i
przydzielono do baraku. 8 lutego 1940 r. został zwolniony z obozu. Po powrocie do Krakowa pracował w Szkole Handlowej Męskiej. Prowadził zajęcia na konspiracyjnym Uniwersytecie Jagielloński. W 1943 r. wszedł (prawdopodobnie ze sfałszowaną przepustką) do getta w Krakowie, żeby spotkać się z lwowskim pasjonatem matematyki Rappaportem. Wyniósł wówczas jego opracowanie jednego z problemów matematycznych (które po wojnie zgodnie z obietnicą daną autorowi – opublikował). We wrześniu 1945 r. nadano mu stopień profesora zwyczajnego. Kierował katedrą. Równocześnie był od 1949 r. kierownikiem działu Równań Różniczkowych w Państwowym Instytucie Matematycznym (przekształconym w Instytut Matematyczny Polskiej Akademii Nauk). Powołano go na członka korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności. Współorganizował, w ramach zlecenia, studia matematyczne w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Powołano go na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk. W 1958 r. został członkiem zwyczajnym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1959-1961 był prezesem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Należał do redakcji Annales Polonici Mathematici oraz Journal of Differential Equations. Działał w komitecie Nauk Matematycznych Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej. W 1967 r. został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Matematycznego i otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim do przejścia na emeryturę. Nigdy nie należał do żadnej partii politycznej.
Zmarł 5 września 1972 r. w Rabce-Zdroju. Został pochowany na cmentarzu rakowickim w Krakowie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Nagrodą Państwową I i II stopnia.
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 275, S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47; http://leksykon.ptm.mimuw.edu.pl/biogramy/wazewski/pliki/Wazewski-Biografia.pdf [dostęp 8 grudnia 2020] WAŻEWSKI Tadeusz.
Urodzony 24 września 1896 r. w Wygnance koło Czortkowa. Uczęszczał do gimnazjum w Przemyślu. W latach 1906–1911 był uczniem gimnazjum w Mielcu. W 1911 r. przeniósł się do I Gimnazjum w Tarnowie. W 1914 r. zdał tam maturę. W 1914 r. podjął studia fizyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przeniósł się na studia matematyczne. W czasie I wojny światowej miał przydział do 5. kompanii zapasowej saperów w Krakowie. W listopadzie i grudniu 1918 r. należał do Straży Obywatelskiej stołeczno-królewskiego Miasta Krakowa. Uczestniczył w patrolowaniu ulic. Od 1 października 1920 r. do 30 kwietnia 1921 r. pracował w Państwowym Gimnazjum im. Św. Anny w Krakowie na stanowisku zastępcy nauczyciela. W 1921 r. wyjechał na studia na Uniwersytecie Paryskim. Ukończył je w 1923 r. Od 1923 r. był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Od 1 sierpnia 1923 r. pracował na stanowisku asystenta w Akademii Górniczej w Krakowie. W 1924 r. obronił pracę doktorską z topologii na Uniwersytecie Paryskim. Od 1 listopada 1926 r. pracował na stanowisku zastępcy profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Habilitował się w 1927 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. 16 września 1933 r. został mianowany na stopień profesora nadzwyczajnego. Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie Sonderaktion Krakau. Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków). 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku. 8 lutego 1940 r. zwolniono go z obozu. Po powrocie do Krakowa pracował w Szkole Handlowej Męskiej. Prowadził zajęcia na konspiracyjnym Uniwersytecie Jagielloński. W 1943 r. wszedł (prawdopodobnie ze sfałszowaną przepustką) do getta w Krakowie, żeby spotkać się z lwowskim pasjonatem matematyki Rappaportem. Wyniósł wówczas jego opracowanie jednego z problemów matematycznych (które po wojnie zgodnie z obietnicą daną autorowi – opublikował). We wrześniu 1945 r. nadano mu stopień profesora zwyczajnego. Kierował katedrą. Równocześnie był od 1949 r. kierownikiem działu Równań Różniczkowych w Państwowym Instytucie Matematycznym (przekształconym w Instytut Matematyczny Polskiej Akademii Nauk). Powołano go na członka korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności. Współorganizował, w ramach zlecenia, studia matematyczne w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Powołano go na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk. W 1958 r. został członkiem zwyczajnym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1959-1961 był prezesem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Należał do redakcji Annales Polonici Mathematici oraz Journal of Differential Equations. Działał w komitecie Nauk Matematycznych Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej. W 1967 r. został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Matematycznego i otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim do przejścia na emeryturę. Nigdy nie należał do żadnej partii politycznej.
Zmarł 5 września 1972 r. w Rabce-Zdroju. Został pochowany na cmentarzu rakowickim w Krakowie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Nagrodą Państwową I i II stopnia.
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 275, S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47; http://leksykon.ptm.mimuw.edu.pl/biogramy/wazewski/pliki/Wazewski-Biografia.pdf [dostęp 8 grudnia 2020]
