Z Małopolska w II Wojnie Światowej

WICHER Władysław.         
Urodzony 22 stycznia 1888 r. w Krzyszkowicach, pow. Myślenice. Syn Michała i Marii z d. Motyka. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Krzyszkowicach. Od 1900 r. był uczniem gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Krakowie. Małego Seminarium Duchownego. Był uczniem Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Tam w 1908 r. zdał maturę i wstąpił do krakowskiego Wyższego Seminarium Duchownego, a także rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1910 r. wyjechał do Insbrucka. Kontynuował tam studia teologiczne. 8 września 1912 r. otrzymał w Krakowie święcenia kapłańskie. Studia ukończył w 1915 r. w stopniu doktora teologii moralnej na Uniwersytecie w Insbrucku. Wrócił do Polski. Pracował jako wikariusz i katecheta w Lipniku, potem w Białej i w Żywcu. 1 stycznia 1919 r. mianowano go zastępcą profesora teologii moralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W grudniu 1923 r. habilitował się. Został prefektem i wicedyrektorem seminarium duchownego w Krakowie. W 1928 r. mianowano go profesorem nadzwyczajnym teologii moralnej. W latach 1937—1939 dwukrotnie był wybierany na urząd dziekana Wydziału Teologicznego i zasiadał w Senacie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Równocześnie kierował Szkołą Katechetek u Sióstr Urszulanek i był sędzią kurialnym. Od 1938 r. był profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1938 r. został członkiem komitetu Polskiego Bloku Katolickiego przed wyborami do Rady Miasta Krakowa. Został aresztowany 6 listopada 1939 r. w czasie Sonderaktion Krakau. Przy aresztowaniu zrewidowano go. Po przewiezieniu krytą ciężarówką przez Gołębią, Wiślną, Zwierzyniecką, Podwalem, Karmelicką, Alejami Trzech Wieszczów do więzienia Montelupich został wpisany do więziennej ewidencji. 7 listopada 1939 r. ok. 10,00 rano przewieziono go do koszar 20. pułku piechoty przy ul. Mazowieckiej. 9 listopada 1939 r. został wywieziony koleją z Krakowa-Łobzowa do więzienia we Wrocławiu. 10 listopada 1939 r. osadzono go w więzieniu karnym przy Kletschkauerstrasse 31 (obecnie ul. Kleczkowska) lub więzieniu śledczym przy Freiburgerstrasse (obecnie ul. Świebodzka). 27 listopada 1939 r. po godz. 20,00 został przewieziony karetką więzienną na dworzec główny we Wrocławiu. Po dwugodzinnym oczekiwaniu w tunelu pod torami kolejowymi zapędzono go do pociągu. 28 listopada 1939 r. z przystanku leśnego za stacją kolejową w Oranienburgu około godz. 16,00 w padającym deszczu ze śniegiem przepędzono go do bramy KL Sachsenhausen i poddano procedurze przyjęcia (kąpiel, strzyżenie, odebranie ubrań, pieniędzy i zegarków, wydanie obozowych pasiaków. 29 listopada 1939 r. zapoznano go z regulaminem obozowym i przydzielono do baraku. 8 lutego 1940 r. został zwolniony z obozu. Pracował jako administrator parafii w Dziekanowicach i był dziekanem dekanatu wielickiego. Uczył religii na tajnych kompletach gimnazjalnych Dziekanowicach. W ukryciu pomagał studentom w przygotowaniu prac magisterskich i doktorskich. Był nadzorowany przez policję niemiecką z Myślenic i Gdowa. Po wojnie wrócił do pracy na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1945-1954 wykładał teologię moralną na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1946-1956 był prezesem Polskiego Towarzystwa Teologicznego w Krakowie. W latach 1948-1954 pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma „Polonia Sacra”. Od 1954 r. był profesorem Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1957 r. został profesorem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Mianowano go kanonikiem Krakowskiej Kapituły Metropolitalnej. W 1964 r. został jej kustoszem. Był prałatem papieskim, cenzorem książek religijnych i egzaminatorem prosynodalnym.         
Zmarł 15 listopada 1969 r. został pochowany n cmentarzu w Krzyszkowicach.   
Gwiazdomorski Jan, Wspomnienia z Sachsenhausen, Kraków 1969, s. 275; Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego, „Glos Narodu” z 15 listopada 1938 nr 314, s, 9-10;Relacje pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego o ich losach osobistych i dziejach uczelni w czasie II wojny światowej,'Z prac Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Seria F, Tom 5, Kraków 2005, s. 32 – 33; S. Jerzy, Kto to przypomni Niemcom? http://web.archive.org/web/20110719042740/http://lists.ceti.pl/pipermail/wiec/20071011/011790.html [dostęp 19 czerwca 2020]; Słownik Polskich Teologów Katolickich 1918 – 1981, ed. L. Grzebień, Warszawa 1983, s. 392 – 393; T.G., Zmarł ks. prof. dr Władysław Wicher, „Kierunki” 1969 nr 49, s. 11; Wroński Tadeusz, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 47; Zaborowski Jan, Poznański Stanisław, Sonderaktion Krakau, Warszawa 1964, s.72; http://krakowianie1939-56.mhk.pl/pl/archiwum,1,wladyslaw-wicher,3742.chtm [dostęp 8 grudnia 2020]