Z Małopolska w II Wojnie Światowej

MRÓZ Franciszek.

Urodzony w 1910 w Skrzynce k. Dobczyc. Był z zawodu ogrodnikiem. Został powołany do służby wojskowej we Lwowie. Ukończył szkołę powszechną. W stopniu plutonowego brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Od 1943 r. dowodził oddziałem partyzanckim Armii Krajowej. Używał pseudonimu „Żółw”. Dowodził akcjami w Raciechowicach i Zawadzie. 4 sierpnia 1944 r. na czele swego nowo utworzonego oddziału w Zgrupowaniu Partyzanckim Armii Krajowej „Kamiennik” na Łysinie brał udział w wymianie ognia z załogami dwóch niemieckich samochodów na Sarnulkach. W 1944 r. został ciężko ranny w Glichowie. Ukrywał się w Zawadzie. Po wojnie był kilkakrotnie zatrzymywany przez NKWD i przesłuchiwany w sprawie sowieckiego partyzanta NN „Uczciel” („Uczitiel”?) „Czarny”. W 1945 r. nawiązał kontakty z krakowskim Zrzeszeniem Wolność i Niezawisłość. Wiosną 1946 r. zorganizował oddział partyzancki. Używał wówczas pseudonimu „Bóbr”. Od czerwca 1946 r. był w stopniu chorążego (?) komendantem powiatu myślenickiego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Do 1947 r. kontaktował się za pośrednictwem Eligiusza Zbigniewa Waydy „Słoneczko” z Armią Polską w Kraju. We wrześniu 1947 r. dołączył do grupy J. Miki. W 1947 r. próbował opuścić kraj. Ponieważ była to prowokacja Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego został aresztowany. Był konfrontowany z I. Włodarczykiem. W 1951 r. sądzono go w krakowskim więzieniu Montelupich. Bezskutecznie bronił go Buczyński. Został skazany na karę śmierci.

Stracono go w więzieniu Montelupich, został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Był żonaty z Celiną

Franiszyn Tadeusz, Od lipca do września 1944 roku w Rzeczypospolitej Raciechowickiej, „W marszu 1939-1945” 1983 nr 10 s. 72, 78; Ney-Krwawicz Marek, Siemaszko Zbyszko, Siemaszko Maciej, Bojowe sztandary i proporce Armii Krajowej, Warszawa 1991, s. 71; Suchorowska Danuta, Żołnierz Niepodległej, „Czas Krakowski” 1992 nr 80 s. 6; Wałach Stanisław, Był w Polsce czas..., Kraków 1969, s. 277;