Z Małopolska w II Wojnie Światowej

MACKENSEN von Friedrich August Eberhard.        
Urodzony 24 września 1889 r. w Bydgoszczy. Syn Augusta. Do armii wstąpił w 1908 r. Został mianowany na stopień podporucznika, a następnie awansowany na stopień porucznika. W 1915 r. został ranny. Przeniesiono go do służby w sztabie. Po zawieszeniu broni w 1918 r. pozostał w armii. Przed 1934 r. został awansowany na stopień pułkownika. W 1935 r. został mianowano go szef sztabu X Korpusu Armijnego. W 1937 r. został przeniesiony na stanowisko dowódcy brygady kawalerii. Na stopień generała majora mianowano go w 1938 r. W maju 1939 r. został szefem sztabu 14 Armii. 3 października 1939 r. został mianowany szefem sztabu Dowództwa Okręgu Kraków. 10 października 1939 r. przekazał swoje obowiązki pułkownikowi Körnerowi. 1 stycznia 1940 roku został awansowany na stopień generała porucznika. W czasie kampanii francuskiej 1940 r. był szefem sztabu 12. Armii. W sierpniu 1940 r. awansowano go na stopień generała kawalerii. W styczniu 1941 r. został dowódcą III Korpusu w Grupie Armii „Południe”. W listopadzie 1942 r. objął dowództwo 1. Armii Pancernej po generale Paulu Ewaldzie Kleiście przeniesionym na dowódcę Grupy Armii „A”. Dowodził 1. Armią Pancerną w czasie trzeciej bitwy o Charków w marcu 1943 r. Został awansowany na stopień generała pułkownika w 1943 r. Przeniesiono go na stanowisko dowódcy 14. Armii do Włoch. W czerwcu 1944 r. przeszedł na emeryturę. Po kapitulacji Niemiec dostał się do niewoli. W 1947 r. został aresztowany i skazany na karę śmierci. Wyrok obniżono mu do 21 lat więzienia. Został zwolniony w 1952 r.        
Zmarł 19 maja 1969 r. nieopodal Nortorf  w Szlezwiku-Holsztynie.        
Odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża (27 lipca 1941 r.) z Dębowymi Liśćmi (26 maja 1942 r.), Krzyżem Żelaznym I i II klasy (w 1914 r.) z okuciami, Odznaką Za Rany, Odznaką Za Długoletnią Służbę od IV do I klasy, Medalem Pamiątkowym 13 marca 1938 r.