Z Małopolska w II Wojnie Światowej
OSTERKAMP Herbert.
Urodzony 7 maja 1894 r.
w Hamm. 16 marca 1912 r.. rozpoczął służbę w stopniu chorążego w 7. pułku
artylerii. 18 sierpnia 1913 r. został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 19 sierpnia 1911 r. Wyruszył z tym pułkiem na front. Późnym latem 1916 r. przeniesiono go do
innej jednostki. 5 października 1916 r. został awansowany na stopień porucznika. Do końca wojny służył w 51. pułku piechoty na stanowisku dowódcy
kompanii. Po zakończeniu
wojny należał do Freikorpsu. Od listopada 1919 r.
służył w 4 pułku
artylerii lekkiej. Pod koniec 1919 r. był komendantem garnizonu Stendal. W styczniu 1920 r.
został przeniesiony do 6.
pułku artylerii, a
później do 1.
pułku artylerii. W 1921 r.
przeniesiono go na stanowisko oficera wyszkolenia w sztabie 1. Dywizji Piechoty
w Królewcu. 1 listopada 1923 r. został awansowany na stopień kapitana. 1 grudnia 1923 r. przydzielono go do sztabu 1.
pułku artylerii w Królewcu.
1 października 1925 r.
został przeniesiony do
sztabu III dywizjonu 6. pułku artylerii w Hanowerze.1 października 1927 r. został szefem 3. baterii 6. pułku artylerii w Münster. Latem 1930 r.
został odkomenderowany do
Ministerstwa Obrony, a 1 kwietnia 1931 r. przydzielony tam na stałe. Służył w Oddziale
Ogólnym Biura Werbunkowego. 1 kwietnia 1932 r. został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 lutego 1932 r. W 1933 r.
przeniesiono go bezpośrednio
do Biura Werbunkowego. 1 kwietnia 1934 r. został przeniesiony do Oddziału Ogólnego Sztabu Armii. 1
października 1934 r.
awansowano go na stopień
podpułkownika. Od 15
września 1935. r.
pracował na stanowisku szefa
Oddziału Finansowego Sztabu
Generalnego. 1 kwietnia 1937 r. został awansowany na stopień pułkownika. Od
12 września 1939 r.
był szefem sztabu Dowództwa
Okręgu Wojskowego Kraków.
18 września 1939 r.
został awansowany na
stopień generała majora (ale ze starszeństwem dopiero od 1 sierpnia 1940 r.) i
mianowany szefem biura administracyjnego Dowództwa Wojsk Lądowych. 20 kwietnia 1941 r. awansowano
go na stopień
generała porucznika
(ponownie ze starszeństwem
dopiero od 1 grudnia 1941 r.). 1 czerwca 1943 r. został awansowany na stopień generała artylerii. 6 października 1944 r. odwołano go ze stanowiska. 1 listopada 1944
r. przeniesiono go na stanowisko zastępcy dowódcy XII Korpusu Armijnego. Jednocześnie mianowano go komendantem XII
Okręgu Wojskowego. W marcu
1945 r. wyznaczono go na stanowisko dowódcy XII Korpusu Armijnego. 9 maja 1945
r. w Carlsbadzie dostał
się do amerykańskiej niewoli.
Zmarł 17 marca 1970 r. w
Dortmundzie.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Żelaznym (za I wojnę światową) z
Okuciem, Srebrnym Krzyżem
Niemieckim (18 VIII 1943), Krzyżem Kawalerskim Wojennego Krzyża Zasługi z Mieczami (7 XI 1944).
Radziwończyk
Kazimierz, Okupacyjny zarząd i zbrodnie wojenne Wehrmachtu
podczas agresji na Polskę,
„Wojskowy
Przegląd
Historyczny” 1973 nr 2 s.
116;