Z Małopolska w II Wojnie Światowej
MIRECKI Stanisław.
Urodzony 25 grudnia 1896 r. (9 stycznia 1897 r.) w Piotrkowie Trybunalskim, syn Bronisława i Bronisławy z d. Bystrońska. W 1914 r. zdał maturę w piotrkowskim gimnazjum. Naukę kontynuował jako student Wyższej Szkoły Rolniczej we Lwowie. W sierpniu 1914 r., walcząc w Legionach, otrzymał awans na stopień wachmistrza i został dowódcą plutonu w pułku ułanów. Od kwietnia do czerwca 1917 r. przebywał na kursie taborowym w Warszawie. Po kryzysie przysięgowym, w lipcu 1917 r., został internowany w Szczypiornie, a następnie w Łomży. W lipcu 1918 r. zwolniono go z miejsca internowania. Od listopada 1918 r. ponownie służył w szeregach Wojska Polskiego. Jako dowódca plutonu brał udział w walkach w obronie Lwowa. Od stycznia 1919 r. służył w jednostce zapasowej Wojska Polskiego. Od kwietnia 1919 r. był dowódcą kolumny taborowej 1. Dywizji Piechoty Legionów. Został awansowany na stopień rotmistrza ze starszeństwem 1 czerwca 1919 r. W maju 1922 r. służył w 7. dywizjonie taborów. Od października 1922 do maja 1923 r. szkolił się w Szkole Oficerskiej Taborów we Lwowie. W maju 1926 r. został przeniesiony do 7. pułku strzelców konnych, skąd w listopadzie i grudniu 1926 r. delegowano go na zajęcia do Centralnej Szkoły Strzeleckiej w Toruniu. W marcu 1927 r. został przeniesiony do 8. pułku strzelców konnych. Od października 1928 r. do czerwca 1929 r. kształcił się w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Na stopień majora w korpusie oficerów kawalerii został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 r. W marcu 1939 r. pozostawał w dyspozycji komendanta Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. We wrześniu 1939 r. był zastępcą dowódcy Ośrodka Zapasowego Kresowej Brygady Kawalerii w Żółkwi. Po klęsce wrześniowej włączył się w nurt tworzenia konspiracji. W październiku 1939 r. był współorganizatorem Tajnej Armii Polskiej w Warszawie. Używał pseudonimów „Butrym”, „Stanisław Horyński”, „Pociej” i „Wit”. Od stycznia 1940 r. pełnił funkcję dowódcy III batalionu Tajnej Armii Polskiej. Od marca 1940 r. był komendantem Okręgu Warszawa - Województwo Tajnej Armii Polskiej. W maju 1941 r. przebywał w Miechowie, gdzie omawiał z Łukaszem Grzywaczem sprawę wcielenia plutonów Konfederacji Zbrojnej do Związku Walki Zbrojnej. W lipcu i sierpniu 1941 r. pełnił funkcję komendanta Okręgu Kielce Konfederacji Zbrojnej. W 1942 r. został Inspektorem Częstochowskim Armii Krajowej. 30 kwietnia 1942 r. awansowano go na stopień podpułkownika. 8 września 1942 r. został aresztowany w Częstochowie. 4 października 1942 r. odbito go z więzienia. W lutym 1943 r. został czwartym z kolei Inspektorem Nowosądeckim Armii Krajowej. Po akcji scaleniowej był negatywnie nastawiony do przejmowania funkcji dowódczych w Obwodach i Placówkach przez ludzi z Batalionów Chłopskich. Od lipca 1944 r. wraz z żoną mieszkał w dworku Jadwigi Szwabe w Kisielówce. Stan pogotowia do Akcji „Burza” wyznaczył na swoim terenie na 27 lipca 1944 r. Był dowódcą 1. pułku strzelców podhalańskich Armii Krajowej. Został ciężko ranny w czasie strzelaniny z Niemcami podczas aresztowania 21 lub 26 sierpnia 1944 r. w Kisielówce. Przewieziono go do więziennego szpitala w Nowym Sączu. Podczas śledztwa był torturowany.
Zmarł w nowosądeckim gestapo 4 września 1944 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty.
Teczka personalna S. Mireckiego - CAW; Bieniek Józef, Pułkowniku jest Pan wolny, „WTK” 1967 nr 4; Borzobohaty Wojciech, Jodła, Warszawa 1984; Bystrzycki Przemysław, Znak cichociemnych, Warszawa 2009, s. 226; Dąbrowa - Kostka Stanisław, „Burza” na Rzeszowszczyźnie, „Kierunki” 1972 nr 8; Fitowa Alina, Bataliony Chłopskie w Małopolsce, Warszawa 1984; Grzywacz-Świtalski Łukasz, Z walk na Podkarpaciu, Warszawa 1971; Kunert Andrzej Krzysztof, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939 - 1944 t. 2, Warszawa 1987; Malinowski Kazimierz, Tajna Armia Polska - Znak - Konfederacja Zbrojna, Warszawa 1986; Marczyński Aleksander, Organizacja Obwodu AK Nowy Targ w okresie od jesieni 1943 do września 1944 r., „Studia Historyczne” 1976 nr 2; Nazarewicz Ryszard, Nad Górną Wartą i Pilicą, Warszawa 1964; Pietrzykowski Jan, Hitlerowcy przed sądem w Częstochowie, Katowice 1964; Rybka Ryszard, Stepan Kamil, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003, s. 343; Rybka Ryszard, Stepan Kamil, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 131, 462; Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939 - 1945, Warszawa 1988; Wnuk Włodzimierz, Walka podziemna na szczytach, Warszawa 1980; Zając Stanisław, W pobliżu siedziby Hansa Franka, Warszawa 1986; Żochowski Tadeusz, Leśniczy czy zawodowy oficer, „Za Wolność i Lud” 1987 nr 18;
